Fransisco Goya

Badge Number: #28-R-37

زندگی نامه

فرانسیسکو گویا در شهر پرجنب‌وجوش تورنتو کانادا به دنیا آمد. از همان کودکی پرانرژی، ماجراجو و سرشار از شور زندگی بود. هیچ‌وقت حاضر نبود یک‌جا آرام بگیرد؛ یا با بچه‌های محله فوتبال بازی می‌کرد، یا با دوچرخه در خیابان‌ها و کوچه‌ها می‌چرخید، یا دلش می‌خواست کوه‌ها و طبیعت را کشف کند.
سال‌های نوجوانی و جوانی‌اش ترکیبی بود از ورزش، کتاب و رویاپردازی. وقتی وارد دانشگاه شد، مسیرش را به سمت مدیریت بازرگانی با گرایش منابع انسانی انتخاب کرد. او علاقه داشت آدم‌ها را بشناسد، روابطشان را مدیریت کند و راهی پیدا کند که میان افراد تعادل ایجاد شود. اما دانشگاه فقط جایی برای درس خواندن نبود؛ همان‌جا بود که عشق زندگی‌اش را پیدا کرد. آشنایی ساده‌ای که خیلی زود تبدیل شد به یک پیوند عمیق و دو فرزند دختر.
بعد از فارغ‌التحصیلی، فرانسیسکو تصمیم گرفت وارد مسیری شود که همیشه در قلبش جرقه زده بود: خدمت در نیروی پلیس. او به لس‌آنتوس رفت آموزش دید و پنج سال در اداره پلیس این شهر کار کرد. دوران سختی بود، عملیات‌های خطرناک، شب‌های طولانی، و مواجهه با روی تاریک جامعه. با وجود ناملایمت ها و بدجنسی افرادی اما حتی در این شرایط، فرانسیسکو همان آدم مهربان و شوخ‌طبع باقی ماند. همکارانش همیشه می‌گفتند:گویا کسیه که تو همه عملیات ها ، می‌تونه بهت روحیه بده و اعصاب مجرمین رو خرد کنه .

چند سال بعد، اتفاقی افتاد که مسیرش را تغییر داد. نیروی هوایی ارتش کانادا (ستاد کل فرماندهی ارتش )برای مأموریت‌های خلبانی نیاز به افسرانی با تجربه داشت و فرانسیسکو به عنوان یکی از نیروهای کاربلد انتخاب شد. او از اداره پلیس به اف ای بی و سپس  به ارتش انتقالی گرفت تا به عنوان لوتنانت خلبان و یک مامور خوب اموزش ببیند، بخشی از ماموریت‌های مهم هوایی را برعهده بگیرد.

این تغییر نقطه عطف زندگی او بود. پرواز در آسمان، حضور در عملیات‌های نظامی در اسرائیل و کانلدا ، و تجربه محیط ارتش باعث شد دیدگاهش عمیق‌تر از همیشه شود.

اما همان‌طور که هر پروازی سرانجام به زمین می‌نشیند، مأموریت فرانسیسکو در ارتش هم روزی به پایان رسید. طبق قانون، پس از پایان دوره خدمت نظامی‌اش، باید به محل اولیه خدمتش بازمی‌گشت: اداره پلیس لس‌آنتوس. بازگشت به شهری که روزی آغازگر مسیر حرفه‌ای‌اش بود، برای او معنای تازه‌ای داشت.

این بار، فرانسیسکو همان پلیس سابق نبود. او حالا تجربه پرواز، انضباط ارتشی و سال‌ها رهبری در شرایط بحرانی را به همراه داشت. همکاران قدیمی‌اش وقتی او را دوباره دیدند، با خنده گفتند: گویا برگشتی، ولی انگار با بال‌های تازه.
بازگشتش به اداره پلیس، در حقیقت شروع فصلی جدید بود. او حالا نه‌تنها یک افسر باتجربه بود، بلکه پلی میان دنیای پلیس و ارتش به حساب می‌آمد. توانست با آرامش ارتشی، دقت یک خلبان و شوخ‌طبعی همیشگی‌اش، تیمش را بهتر هدایت کند.
زندگی خانوادگی‌اش هم وارد دوره‌ای تازه شد. بچه‌ها بزرگ‌تر شده بودند و با کنجکاوی از او درباره روزهای پرواز و مأموریت‌هایش می‌پرسیدند. فرانسیسکو گاهی برایشان تعریف می‌کرد، اما همیشه با طنز و مهربانی، تا بار سنگین واقعیت‌ها را روی دوششان نگذارد.
امروز، فرانسیسکو گویا مردی است که میان دو دنیا تعادل برقرار کرده: جدیت ارتش و صمیمیت پلیس؛ نظم انضباطی و شوخ‌طبعی پدرانه. او هم در اداره پلیس، هم در خانه و هم در دل دوستانش، کسی است که می‌توان به او تکیه کرد.
زندگی مثل پروازه؛ باید جدی بگیریش، اما اگه وسطش لبخند نزنی، از دیدن منظره‌ها جا می‌مونی.

رزومه و فعالیت‌ها