Vincent Depaul

Badge Number: #69-L-49

زندگی نامه

سال ۱۹۹۵، در شهر کوچک و آرام دینان در شمال فرانسه، کودکی به دنیا آمد که نامش را وینسنت گذاشتند. زندگی‌اش در ابتدا ساده و آرام بود؛ از همان کودکی، بوی غذاهای پدرش – که آشپز ارتش بود – در خانه پیچیده بود. اما فراتر از غذا، وینسنت با چیزی آشنا شد که مسیر زندگی‌اش را شکل داد: انضباط، قدرت، و حس خدمت.

با گذر زمان، علاقه‌اش به ارتش از یک کنجکاوی کودکانه به هدفی جدی تبدیل شد. در هجده‌سالگی، با تصمیمی که برای اطرافیانش جسورانه و حتی عجیب به نظر می‌رسید، به ارتش پیوست. ۸ سال تمام، تمرین‌های سخت، ماموریت‌های طاقت‌فرسا و نظم نظامی را تاب آورد تا به درجه «ستوان یکم» رسید.

اما زندگی در ارتش، تنها مسیر ممکن نبود. وینسنت در طول این سال‌ها با کهنه‌سربازان بسیاری آشنا شد، از جمله دوستان قدیمی پدرش که حالا دیگر بازنشسته بودند. صحبت‌های آن‌ها، داستان‌های‌شان، و دنیایی خارج از مرزهای نظامی ذهنش را درگیر کرده بود. همین شد که تصمیم گرفت ارتش را ترک کند و به دپارتمان پلیس پاریس بپیوندد. جایی که می‌توانست همچنان به جامعه خدمت کند، اما این‌بار در خیابان‌های واقعی و میان مردم.

یک سال از خدمتش در پاریس گذشته بود که یک فرم رسمی از دپارتمان پلیس نیویورک به دستش رسید. ابتدا تردید داشت، اما دلش می‌دانست که باید برود. درخواستش را فرستاد و تنها یک هفته بعد، ایمیلی دریافت کرد: برای مصاحبه باید به آمریکا سفر کند.

برای وینسنت، این فقط یک سفر کاری نبود. تصمیمی بود برای ترک سرزمینی که دیگر به آن احساس تعلق نمی‌کرد. پدر و مادرش هر دو از دنیا رفته بودند. خاطرات دینان و حتی پاریس، دیگر برایش گرما نداشتند. در ۲۶ سالگی، هیچ چیزی او را به فرانسه بند نمی‌کرد.

به نیویورک رفت. در هتلی در مرکز شهر اقامت کرد. دو روز بعد، ایمیل جدیدی آمد: پذیرفته شدی. از هفته‌ی آینده کار را آغاز کن.

وینسنت با اولین پرواز به فرانسه بازگشت. مراحل اداری و اجازه‌ی انتقال را گرفت. حالا او یک مهاجر در خاک آمریکا بود، نه با رویاهای خام، بلکه با تجربه‌ای سخت‌کوشانه و ذهنی آماده برای مقابله با شهری که هر روزش می‌توانست یک چالش تازه باشد.

او حالا یک افسر پلیس در نیویورک بود؛ مردی با گذشته‌ای سنگین، اما نگاهی رو به آینده

رزومه و فعالیت‌ها